Projekcja filmu „Onirica" i spotkanie z reżyserem

W czwartek 18 czerwca 2015 o godz. 18.00 gościem Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sosnowcu będzie reżyser filmowy i teatralny, artysta plastyk, kompozytor, twórca ceniony na całym świecie – Lech Majewski. Spotkaniu, prowadzonemu przez Piotra Zawojskiego z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, towarzyszyć będzie projekcja najnowszego filmu słynnego katowiczanina – „Onirica". Zapraszamy do Auli Biblioteki Głównej przy ul. Kościelnej 11. Wstęp wolny.

Lech J. Majewski – Urodzony w Katowicach reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, artysta plastyk, scenograf, kompozytor, poeta. Absolwent warszawskiej ASP oraz wydziału reżyserii Łódzkiej Szkoły Filmowej. Członek Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej. Autor filmów takich jak: „Ewangelia według Harry'ego" (1993), „Wojaczek" (1999), „Angelus" (2001), „Młyn i krzyż" (2011); "Onirica" (2013); oper: „Ubu Rex" (1993), „Carmen" (1995), video-artów: „DiVinities" (2003). Twórca ceniony w Polsce i za granicą, cieszący się niesłabnącym zainteresowaniem ze strony organizatorów Międzynarodowych Festiwali Filmowych (Berlin, Nowy Jork, Barcelona), biennale, prestiżowych wystaw i retrospektyw. Laureat licznych nagród m.in. Złotych Lwów w Gdyni, Grand Prix Festiwalu Camerimage, Nagrody im. Felliniego.

„Onirica" 2013 - Adam "w życia wędrówce, w głębi ciemnego znalazł się lasu". Cudem przeżył wypadek samochodowy, w którym zginęli: Basia (jego ukochana) oraz Kamil (jego najlepszy przyjaciel). Stał się także świadkiem dramatu zbiorowego. Rok 2010 okazał się dla polskiego społeczeństwa "rokiem biblijnym", działy się dantejskie sceny: powodzie, pożary, osuwająca się ziemia i katastrofa samolotu prezydenckiego. Tragedia narodowa jeszcze bardziej wzmacnia doświadczenie tej osobistej.
Adam, znawca literatury symbolicznej, decyduje się porzucić karierę wykładowcy akademickiego i zatrudnia się w hipermarkecie jako kasjer. Próbuje mu pomóc ciotka Xenia. Intelektualistka, wielbicielka literatury, jego ostatnia krewna. Stara się go przekonać, aby zaakceptował swój los. Argumentując, przywołuje filozoficzną metaforę polany. Bólu nie koi także wiara. Podczas spowiedzi Adam wyznaje, że trauma zabrała mu możliwość modlitwy, skoro Bóg nie ochronił jego najbliższych. Ucieka od dojmującej rzeczywistości, zasypiając tak często jak to tylko możliwe. Jego wyobraźnia, podsycana wspomnieniami, obserwacją, rozmowami, a najbardziej lekturą "Boskiej komedii", rodzi niezwykłe wizje: ojciec orzący wołami posadzkę supermarketu; dziewczyna w bikini kusząca bohatera na ośnieżonym stoku Matterhornu; wodospad Niagara spadający na ołtarz katedry (sceny filmowane we wnętrzach sosnowieckiej Katedry WNMP) oraz las pełen zmarłych.
Tylko w tym równoległym, onirycznym świecie Adam może znowu porozmawiać z Kamilem i spotkać Basię. Nie tylko spotkać, ale dostąpić wraz z nią wniebowstąpienia, tak jak było to udziałem Dantego i Beatrycze. (źródło: www.onirica.pl)